Një popull i vjetër. Një histori e heshtur. Një kulturë që ka nevojë të flasë.

Ne nuk e lavdërojmë kulturën tonë vetëm për vallen, për byrekun, për Skënderbeun.
Ne e shohim drejt në sy — me gjithë plagët që ka lënë.
Patriarkalizmin. Turpin. Nderin që ka shkelur gratë. Heshtjen që ka vrarë djemtë.
Ne e dashurojmë Shqipërinë — por jo verbërisht.

Kultura jonë është një poezi me plagë. Dhe këtu, mësojmë ta recitojmë ndryshe.

Të flasim për dhunën në familje. Për ndarjet. Për mendimet që nuk janë të “pranuara”.
Të thyejmë kodin e turpit. Dhe të fillojmë një kulturë të re.

Ne nuk flasim për kulturën vetëm si krenari folklorike. E shohim drejt në sy – me plagët, heshtjet dhe kodet që kanë lënë gjurmë. Kultura jonë është poezi me plagë. Dhe këtu, mësojmë ta recitojmë ndryshe.

PSE FLASIM PER KULTUREN SHQIPTARE?

Sepse nuk e reduktojmë vetëm në valle, byrek e Skënderbe. Por sepse duam të kuptojmë edhe: •Patriarkalizmin që kemi trashëguar •Turpin që kemi heshtur •Nderin që ka shkelur gratë •Heshtjen që ka vrarë djemtë E dashurojmë Shqipërinë – por jo verbërisht.