 
		

Ai nuk është një numër. As një statistikë. Quhet Mohammed Noman. Është 25 vjeç. Por mbi të gjitha, është i mbijetuar. Një i mbijetuar nga një katastrofë që nuk ndalet. Sot, nga rrënojat e Gazës, ai i drejtohet shqiptarëve — me një thirrje që nuk mund të injorohet.
“Kisha një shtëpi,” — thotë ai.
“Tani kam vetëm një copë najlon dhe një grusht dhe.”
E kontaktuam përmes një lidhjeje interneti që herë funksiononte, herë jo — si vetë jeta në Gaza, ku çdo gjë është bërë e brishtë. Zëri i tij ishte i qetë, por nuk kishte asnjë qetësi në fjalët e tij. Kishte lodhje. Kishte dhembje. Kishte një heshtje që vetëm ata që kanë parë shumë mund ta mbajnë brenda vetes.
“Nuk patëm kohë të merrnim asgjë,” — rrëfen ai.
“Goditja ndodhi aq shpejt. Vetëm vrapuam.”
Ishte një natë si çdo natë tjetër në Gaza. Një natë që përfundoi me mure të shembura, me një tryezë darke të mbuluar nga pluhuri dhe me ulërima fëmijësh që dilnin nga rrënojat. Shtëpia ku Muhamedi dhe familja e tij po hanin darkë, u shemb mbi ta.
“Mendova se vdiqëm,” — thotë ai.
“Nuk shihnim asgjë. Vetëm dëgjonim fëmijët duke bërtitur.”
Zoti deshi të mbijetojnë. Por fqinjët e tyre nuk kishin të njëjtin caktim. E sotmja e Mohammed është një çadër pa dysheme, pa ujë, pa dritë, pa të nesërme. Çdo ditë në Gaza është një betejë për të gjetur një kafshatë bukë — nëse ekziston.
“Një thes miell kushton 500 dollarë — nëse e gjen,” — tregon ai.
“Nuk kemi parë kurrë një uri të tillë.”
Kamionët e ndihmave nuk kanë hyrë që prej 2 marsit. Nuk ka më ilaçe. Nuk ka më karburant. Uji është i ndotur. Njerëzit përziejnë ushqim për kafshët me ujë për t’u dhënë fëmijëve. Disa fëmijë bien në gjendje kome nga uria. Të moshuarit heshtin, të shteruar nga gjithçka. Dhe megjithatë, ata ende jetojnë.
“Jetojmë sepse nuk kemi zgjidhje tjetër,” — thotë Muhamedi.
“Por kjo nuk është jetë. Kjo është pritje për të vdekur.”
Verifikimi: Kur fjala bëhet përgjegjësi
Fillimisht e pamë me dyshim. Sepse në kohë kaq të turbullta, manipulimet nuk mungojnë. Por si redaksi, vendosëm të verifikojmë gjithçka me kujdes. I kërkuam dokumente, kontakte të dytë, pamje të drejtpërdrejta. Ai bashkëpunoi, foli me ne, na dërgoi gjithçka në inbox. Bëri atë që shumica nuk mund ta bëjnë në kushte normale, e jo më në Gaza.
Ne e certifikuam këtë histori. Sepse nuk është vetëm një histori — është një realitet që përfaqëson mijëra të tjerë. Një realitet që kërkon më shumë sesa një like apo një ndarje në rrjete sociale. Kërkon ndërgjegje. Kërkon veprim.
Një thirrje për zemrat shqiptare
Në një video që ka xhiruar mes rrënojave, Mohammed Noman i drejtohet shqiptarëve — njerëzve që janë njohur ndër vite për trimëri dhe bujari, për zemra të mëdha dhe për gatishmërinë për të ndihmuar, edhe të panjohurit.
“Vëllezërit e mi në Shqipëri , ne kemi nevojë për ndihmë,” — thotë ai në anglishten e tij të thjeshtë.
Mos na harroni.
Mohammed Naman ka hapur një fushatë ndihme për të mbledhur fonde për ushqim dhe nevoja bazike për mbijetesë. Për ata që duan të kontribuojnë drejtpërdrejt, ka edhe një llogari PayPal.
💳 PayPal Wallet: https://www.paypal.com/pool/9efcftkgtK?sr=ancr
Një krizë që sfidon çdo kufi njerëzor
Gaza po kalon një krizë që e tejkalon çdo përfytyrim. Më shumë se dy milionë njerëz janë të rrethuar, pa dalje, pa shpresë. Infrastruktura është rrënuar. Familjet jetojnë mbi beton të thyer dhe nën qiellin e zbrazët, ku heshtja ka zë më të fortë se bombat.
Në Narrativa Shqiptare, ne besojmë në gazetarinë që dëgjon. Në gazetarinë që nuk e sheh dhimbjen si “lajm kalimtar”. Por si një përgjegjësi.
Muhamedi nuk është një klikim. Ai është një jetë që rri pezull mes mbijetesës dhe shuarjes.
Apeli ynë: Mos e lini vetëm
I bëjmë thirrje shqiptarëve kudo që ndodhen — në Shqipëri, Kosovë, diasporë — që të tregojnë edhe një herë se kush jemi. Një popull që, në ditë të vështira, nuk mbyll sytë. Por hap zemrën.
Nëse nuk mund të ndihmoni financiarisht, ndani këtë mesazh. Bëjeni zërin e Muhamedit të dëgjohet përtej Gazës. Sepse ndonjëherë, edhe një vëmendje e sinqertë është më shumë se një ndihmë. Është shpresë.
Heshtja është bashkëfajësi.
Ndërgjegjësimi është ndihmë.
Veprimi shpëton jetë.

 
															